India is een land met grote tegenstrijdigheden. Toen ik nog in Nederland was en vertelde dat ik voor een lange tijd in India zou gaan werken kwamen er altijd reacties. En alle reacties hadden ongeveer dezelfde lading:
- Supergave uitdaging en leuke baan
- Maar India?? Daar is het toch heel vies en is het eten best gevaarlijk
Ik heb mij vooral gefocust op de eerste lading in de reacties, de tweede lading heb ik naast mij neergelegd. Ik hoopte dat de mensen die dit zeiden (aantal zijn ook echt in India voor vakantie of werk geweest) het mis hadden, of in ieder geval aan het overdrijven waren. Na 3 maanden kan ik met zekerheid zeggen dat beide punten waar zijn. Het werk is supergaaf om te doen en als een dergelijke baan in Nederland zou bestaan zou ik deze zeker willen. Ik sta met elke groep gemiddeld 9 keer per week op het veld, dus 3x zo vaak als in Nederland. Je ziet hierdoor supersnel heel veel verbetering en je hebt de tijd om een hele training te besteden aan 1 techniek.
India is inderdaad niet een heel schoon land, al ligt het er wel aan waar je bent. Jamshedpur (waar de jongens academie zit) is een echt industriestad. De stad is om de fabrieken van Tata Steel heen gebouwd en dat merk je overal aan. Bhubaneswar (waar de meisjes zitten) is een stuk welvarender, maar ook daar is het vaak toch wel wat viezig.Hoe dit komt?
Daar heb ik natuurlijk niet het antwoord op, anders was het allemaal alweer veranderd. Wat ik wel zie en merk is dat India op heel veel gebieden achterloopt op Nederland en Europa. Het verschil tussen arm en rijk is hier zo verschrikkelijk groot, dat is niet in een blog uitleggen. Ik kan het je ook niet laten zien met een foto, omdat ik mij schaam om armoede als ‘rijke’ blanke te fotograferen. Het erge is nog dat veel afhangt van waar je op de wereld gezet wordt als kind en door wie. Het kasten systeem bestaat op een bepaalde manier zeker nog, vooral in de armere staten van het land. Vanaf moment 1 krijgen ze door dat ze het nooit helemaal kunnen gaan maken in deze maatschappij omdat ze niet naar een goede school kunnen. Hun ouders hebben daar geen geld voor of ze moeten meewerken met hun ouders omdat ze anders niets te eten hebben. En deze jonge kinderen komen op latere leeftijd dan in beroepen terecht waar je niet lang gestudeerd voor hoeft te hebben. Als dat bijvoorbeeld schoonmaak is, kan je je voorstellen dat deze mensen de vloer en badkamer schoonmaken al heel erg vinden lijken op schoonmaken omdat ze zelf alleen maar een stuk karton in een kamer hebben.Daarnaast zit er in de welvaart per staat heel veel verschil in dit land. Dit zal komen doordat belastingen laag zijn vergeleken met wat wij in Nederland gewend zijn. Er zijn weinig tot geen prullenbakken op straat en zie ik zelden of nooit vuilniswagens of van die mooie bezemwagentjes die de straat schoonvegen. Zo kwam het voor dat ik naar een tempel ben geweest bovenop een berg, maar dat het bezaaid lag met plastic zakjes. Deze zakjes (incl. inhoud) werden verkocht onderaan de berg. Niemand die zijn zakje bij zich hield tot hij/zij een prullenbak tegen kwam, maar kwakte dit gewoon op de grond. Overigens heb ik die hele trip ook geen prullenbak gezien. Er zijn hier te veel mensen al lang blij dat ze zich eten, wat in plastic verpakt zit, kunnen veroorloven en/of een uitje kunnen hebben. Druk maken over het milieu is voor hen geen issue.
Is alles hier dan slecht?
Nee tuurlijk niet. De mensen hier zijn super aardig, of ze nu veel of weinig geld hebben, dat maakt niet uit. Ik kan echt overal eten, in restaurants, bij mensen thuis maar ook bij straat eettentjes. Je moet alleen tegen pittig eten kunnen, dan is er weinig aan de hand. Gelukkig is de natuur ook echt supermooi! Je moet wel betalen om naar binnen te gaan en/of het ligt 1,5 uur rijden uit de stad. Daarom komen er alleen welgestelde mensen en staan er overal prullenbakken om het park mooi en schoon te houden. Wat ik vooral geleerd heb in de afgelopen 3 maanden, is dat ik heel erg blij mag zijn dat mijn wieg in Nederland gestaan heeft en niet in India. Kansen zijn hier niet voor iedereen en dan heb ik het nog niet eens gehad over het verschil tussen wat mannen en vrouwen mogen/kunnen. Dus ja, ik haat de rotzooi, de vervuiling en de chaos hier. Maar aan de andere kant hou ik van de kansen die er hier zijn om het verschil te maken, de aardige mensen en de toch ook nog supermooie natuur.
Op het moment van schrijven ben ik net begonnen aan mijn 2,5 maand durende toernooi trip door India. De volgende blogs zullen dan ook gaan over hockey toernooien en hoe reizen hier in dit (te)gekke land gaat.
