Begin oktober was het dan eindelijk zover. Eindelijk werd er weer een toernooi georganiseerd. Veel spelers van onze academy hebben de laatste twee jaar alleen maar getraind. En dan mogen zij zich nog gelukkig prijzen. Spelers buiten de academies hebben vaak die mogelijkheid niet eens gehad. Vanwege corona was er op het gebied van hockey niet veel mogelijk. En hoewel er nog steeds angst is voor een derde golf, wordt hockey – gelukkig – weer opgestart in India.
Hockey in India kent geen competitie zoals we die in Nederland kennen. In plaats daarvan kan je in India deelnemen aan toernooien. Dit is met de grote reisafstand ook praktischer. Je bent met de trein toch al gauw een dag onderweg en om dat nou elke week te doen voor een competitiewedstrijd – heen en terug – lijkt wat veel van het goede. Tot zover lijkt iemand er goed over te hebben nagedacht, maar verder zitten er nog wel wat haken en ogen aan de hele opzet.
Zo heb je toernooien die door de bond worden georganiseerd en private toernooien. Met als gevolg dat er soms toernooien op hetzelfde moment worden georganiseerd, waardoor uiteindelijk een van de toernooien eieren voor zijn geld moet kiezen en verplaatst wordt. Enige coördinatie vooraf met welk toernooi in welke periode plaatsvindt lijkt niet plaats te vinden.
Ook het samenstellen van je team voor een toernooi kan een behoorlijke opgave zijn. De Indiase hockeybond heeft wel standaard leeftijdscategorieën, waar het vanwege corona nu af en toe van afwijkt, maar private toernooien bepalen zelf tot welke leeftijd je deel kan nemen aan een toernooi. Hierdoor moeten we voor toernooien regelmatig onze teams door elkaar gooien om een team met de juiste leeftijd te kunnen afvaardigen. En wanneer de leeftijdscategorieën geen probleem zijn kan het voorkomen dat spelers niet speelgerechtigd zijn omdat ze eerder voor hun staat zijn uitgekomen (wat in India een grote eer is).
In beginsel trekken wij ons hier niet te veel van aan en proberen we binnen de academies wel een duidelijke structuur neer te zetten. Zo volgen we de leeftijdscategorieën van de bond en stemmen we de in- en uitstroom af op het schooljaar. Echter, de leeftijdscategorieën van de bond verspringen op 1 januari. Middenin het schooljaar en middenin de periode dat de meeste toernooien worden georganiseerd. Dit betekent dat we van 1 januari tot nieuwe in- en uitstroom in juli met een groep kinderen zitten die geen junioren toernooien meer mogen spelen en tegelijkertijd dat we een tekort aan spelers hebben in onze teams. De in- en uitstroom verplaatsen naar januari is geen optie omdat we geen kinderen willen wegsturen middenin hun examenjaar. We zullen voorlopig creatief moeten zijn met de teamsamenstelling en gelukkig hebben we vanaf volgend jaar, met de komst van een seniorenteam, een structuur kunnen opzetten die deze problemen ondervangt.
Dat er überhaupt leeftijdscategorieën zijn, geloof je niet direct als je de verschillende spelers op een toernooi ziet. Zo kan de geboortedatum van een speler aangeven dat er nog maar 13 verjaardagen zijn gevierd, maar zijn lengte, volgroeide baard en algehele voorkomen lijken daar niet helemaal – of helemaal niet – mee te rijmen. Dit is een bekend probleem waarin leeftijd registratie op zijn zachtst gezegd niet helemaal waterdicht is. Gelukkig heeft de hockey bond nu wel een eigen registratie opgezet waardoor je je leeftijd niet meer kunt aanpassen wanneer je eenmaal geregistreerd bent.
Binnen deze chaos is het aan ons om onder andere een goede periodisering, seizoensopbouw en selectieprocedure op te zetten. Dat betekent structuur en dat wringt nogal eens met hoe al het bovenstaande in India geregeld is. Toch zit hier een groot deel van onze toegevoegde waarde. Met een duidelijke structuur zetten we grote stappen in de ontwikkeling van de spelers, de staff en de academies als geheel. Nu maar hopen dat het aanstekelijk werkt en er vanuit de bond ook wat structuur komt voor heel hockeyend India.
