Afgelopen maand ben ik samen met Floris Jan naar India geweest voor een werkbezoek. Dit was alweer mijn vijfde bezoek aan India voor de stichting. We hebben onder meer bestaande projecten bezocht in Jharkand, de Tata Hockey Academy en diverse meetings bijgewoond. Daarnaast hebben we ons georiënteerd op een nieuw op te zetten project in Maharasthra en hebben we scholen bezocht. Er was een fundraising diner georganiseerd door de Rotary in Pune.
Van 2016 tot en met 2020 heb ik mij ingezet voor One Million Hockey Legs (de voorloper van de Bovelander Foundation) en sinds 2020 als bestuurslid (secretaris) voor de Bovelander Foundation.
De redenen waarom ik mij betrokken voel bij de Bovelander Foundation zijn divers en allen vanuit persoonlijke insteek: India (mijn geboorteland), hockey (de sport die ik lang beoefende) en het goede doel.
Ik vind het een verrijking om mij in te kunnen zetten voor de kinderen in mijn geboorteland. Met de unieke hockeyprogramma’s die de stichting biedt, hebben zij levenslang profijt van de vaardigheden die zij ontwikkelen en daarmee bedoel ik uiteraard niet alleen de sportvaardigheden. Het is bijzonder om te zien hoe waardevol deze programma’s zijn voor de kinderen en hoe ze zich sociaal snel ontwikkelen.
Tijdens ons bezoek in Khunti was er een hockeyfestival georganiseerd. Floris Jan en ik hebben mee gehockeyd met de kinderen en je zag hoeveel plezier ze uit het hockey haalden en dat gold voor ons ook. Op de Naval Tata Hockey Academy heb ik kunnen ervaren hoe gedreven en professioneel de coaches, trainers, staf en medewerkers zijn om het beste uit de kinderen te halen. Op een bijeenkomst van de jongens op de Academy merkte ik op dat ze vragen stelden om voor zichzelf op te komen. Het was een mooi moment om te zien dat ze mentaal sterker worden. Ik realiseer mij dat er in Nederland niet altijd meer wordt stilgestaan bij wat een teamsport bewust en onbewust met je doet.
Het zijn de levensvaardigheden die je leert en die je later altijd kunt toepassen in een andere situatie. De positieve gevoelens die sport met zich meebrengt zorgt voor een open mindset. Je staat meer open om andere dingen te leren, dit zie je ook bij de kinderen in India.
Een van de nieuw op te zetten projecten in Maharasthra heeft voor mij een speciale betekenis. Floris Jan en ik hebben het weeshuis bezocht waar ik tot mijn derde levensjaar heb gewoond. Ik weet hoe het is om onder bijzondere omstandigheden te leven en weet ook hoe het voelt wanneer alles vanzelfsprekend is in het leven. Door de jaren heen heb ik meerdere malen het weeshuis bezocht en zelf kunnen zien hoe toegewijd ze zijn naar de kinderen. Het gevoel van trots komt bij mij op dat het weeshuis waar ik gewoond heb mee mag doen in het project en ik vind het fantastisch voor de kinderen.
We hebben een bezoek gebracht aan de English Medium School in Kedgaon. Het hoofd van de school was ontzettend enthousiast om daar juist een grassrootprogramma op te zetten. Ze was sportminded en vroeger had ze zelf ook gehockeyd. Ze benadrukte ons nog hoe belangrijk het voor de kinderen op het platteland en het weeshuis is om te hockeyen en wat sport met ze kan doen. Je merkt dat hockey nog steeds populair is in India.
Naast de bezoeken voor de hockeyprojecten en wat daar allemaal bij komt kijken, hebben we ook tijd besteed aan fondsen werven.
Toen ik een aantal jaar geleden via mijn Indiase neef vertelde over One Million Legs en de Bovelander Foundation was hij direct enthousiast en bracht hij mij in contact met zijn Rotary vrienden. Deze Rotary Pune heeft tijdens ons bezoek een fundraising diner georganiseerd. Omdat dit diner op International Women’s Day werd gehouden, hebben we besloten om met de opbrengst een vrouwelijke coach een jaar lang te ondersteunen in het grassrootprogramma in Jharkand. Het heeft mij geraakt hoe toegewijd ook deze mensen bereid zijn je te helpen. Het blijft daar niet alleen bij, ze blijven ons ook in de toekomst steunen.
Wat mij met name heeft geïnspireerd en is bijgebleven van dit werkbezoek was de toewijding van alle betrokken partijen. De bezoeken bij de projectpartners CInI en Meljol, het bezoek aan de Tata Hockey Academy, de bedrijfsbezoeken, NGO’s en het hartverwarmende diner door de Rotary Pune. Maar ook de gedrevenheid van de Pune Hockey Friends (The Dribblers), CTC Champions Training Center van Siddharth Pandey en Devindar Walmiki.
En natuurlijk werd ik ook geïnspireerd door het bezoek aan de English Medium School en de Mukti Mission, waar de positiviteit en creativiteit die ik zag en voelde bij een ieder aldaar. Het motiveert mij en geeft mij veel energie voor de toekomst en mijn volgende bezoek in april.
